Вобраз Митрофанушки ў камедыі Дзяніса Іванавіча Фонвизина "Недалетак"
Вяршыняй творчасці Фонвизина па праве лічыцца камедыя "Недоросль9quot ;. Недоросль- падлетак, непаўнагадовы. Твор быў напісаны ў 1781, а ў 1782 ўпершыню пастаўлена на вялікай сцэне. Дзяніс Іванавіч Фонвизин пачаў працаваць над камедыяй па прыездзе ў Расію з Францыі.
У вобразе аднаго з галоўных герояў твора, Мітрафана, аўтар хацеў паказаць грубасць, невуцтва і дэградацыю дваранства ў Расіі, а таксама згубнасць валодання прыгоннымі.
Галоўнаму герою было шаснаццаць гадоў, ён жыў з бацькамі, хоць даўно ўжо павінен быў служыць у войску. Мітрафан быў адзіным дзіцем у сям'і, таму яго маці, спадарыня Прастакова, душы ў ім не чула. Галоўны герой быў гультаяваты, нічога не рабіў, толькі галубоў ганяў. "Митрофан9quot; значыць "падобны на маці". Магчыма, менавіта так Дзяніс Іванавіч паказаў падабенства персанажа з маці ў дачыненні да вучобы, працы і ў адносінах з навакольнымі.
Мітрафан быў абсалютна не вельмі адукаваны, хоць ва ўладаньнях Прастакова настаўніка меліся. Бо так было заведзена у дваранскіх сем'ях. Усё толькі хвалілі Митрофанушку за нежаданне вучыцца.
Галоўны герой быў моцна распешчаны, таму нікога вакол не паважаў: ні ў што не ставіў ўласнага бацькі, маці ліслівіў і карыстаўся ёй, прыгонным і слугам грубіў. Ніхто не адважваўся даваць адпор.
Вобраз Митрофанушки ня быў прыдуманы Фонвизиным. Сапраўды, ў васемнаццатым стагоддзі літаратура ведала такіх недалеткаў, якія вялі вольны, усёдазволенасць лад жыцця, не ведалі граматы і гэтак далей. Дзякуючы камедыі, слова "недоросль9quot; стала намінальным.
137268 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
/ Складанні / Фонвизин Д.І. / Недалетак / Вобраз Митрофанушки ў камедыі Дзяніса Іванавіча Фонвизина "Недалетак"
Глядзі таксама па твору "Недалетак":
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.
Вобраз Митрофанушки ў камедыі Фонвизина «Недалетак»
У часы Фонвизина дзяцей дваран ужо з шасці гадоў прыпісвалі да якога-небудзь палку ў якасці ніжніх чыноў: Капралаў, сяржантаў і нават радавых. Да паўналецця юнакі атрымлівалі за выслугу афіцэрскі чын і павінны былі «Ісці ў службу». Падлеткаў, якія не дасягнулі шаснаццаці гадоў, называлі «Недалетак», што азначала: не дарос да адказнасці, дарослага жыцця.
Сям'я будучага афіцэра быў абавязаны арганізаваць недалеткам пэўны ўзровень адукацыі, які правяраўся на экзамене. Часта падобная праверка была фармальнай, і маладому чалавеку дазвалялі працягнуць хатняе навучанне да 25 гадоў. Увесь гэты час ён атрымліваў павышэнне ў чынах, не выходзячы з хаты. Распешчаны і невук, часта ўжо жанаты і мае дзяцей афіцэр адразу займаў высокую пасаду. Няцяжка здагадацца, як гэта адбівалася на баяздольнасці арміі. Ані не лепш ішла справа і з грамадзянскай службай.
Такую заганную практыку хатняга навучання дваран і высмеяў Дзяніс Фонвизин ў камедыі «Недалетак». Галоўны герой твора не выпадкова названы Мітрафанам, што азначае - «Падобны маці». Спадарыня Прастакова ўвасабляе самыя непрывабныя рысы памешчыцы часоў прыгоннага права: самадурства, жорсткасць, прагнасць, фанабэрыя, невуцтва. Яе слабавольны і недалёкі муж слова баіцца сказаць без адабрэння жонкі.
Прастакова стараецца зрабіць з сына сваю копію. Митрофанушка расце эгаістычным, грубым і агрэсіўным лайдаком, усе інтарэсы якога сканцэнтраваны вакол смачнай ежы і забаў. Празмерны апетыт вялікаўзроставага «дзіцяці» ўсяляк заахвочваецца маці, нават на шкоду здароўю сына. Нягледзячы на цяжкую ноч пасля багатага вячэры, Митрофанушка з'ядае на сняданак пяць булачак, а Прастакова патрабуе, каб яму падалі шостую. Нядзіўна, што Недалетак, па словах маці, «Далікатнага складання».
Забавы ў Мітрафана самыя прымітыўныя. Ён любіць ганяць галубоў, гарэзнічаюць і слухаць апавяданні скотницы мацёры. Маці заахвочвае такое гультайства, бо сама Прастакова непісьменнасць, як яе бацькі, муж і брат. Яна нават ганарыцца сваім невуцтвам: «Не будзь той Скотинин, хто нечагась вучыцца захоча». Але памешчыца вымушаная запрасіць да сына настаўнікаў. З-за сваёй паталагічнай прагнасці яна наймае самых танных «Спецыялістаў». Адстаўны сяржант Цыфиркин выкладае арыфметыку, невук семінарыст Кутейкин - граматыку, а былы фурман Вральман вучыць «Ўсяго іншаму».
Аднак тупасць і лянота не дазваляюць Мітрафанаў атрымаць нават тыя прымітыўныя веды, якія спрабуюць данесці да яго гора-выкладчыкі. Цыфиркин прызнае, што за тры гады не вывучыў падапечнага «Трох пералічыць», а Кутейкин скардзіцца, што Недалетак чатыры гады «Зады мямліць». Навука Вральмана складаецца ў тым, каб пастаянна раіць «Дзіцяці» менш напружвацца і не кантактаваць з разумнымі людзьмі. Апасенні спадарыні Прастакова, што каханаму дзіцяці ня знойдзецца кампаніі, Вральман лёгка аспрэчвае: «Какоф тфой тражайший сын, такіх на сфете мільёны».
Падтрымка з боку немца толькі умацоўвае ў свядомасці памешчыцы пагардлівае стаўленне да адукацыі. І гэта вельмі радуе Митрофанушку. Ён нават не чуў пра геаграфію, а слова «Дзверы» лічыць прыметнікам, паколькі «Яна прыкладзеная да свайго месца».
Варта заўважыць, што Мітрафан хоць і дурны, але хітры, выдатна разумее сваю выгаду. Ён спрытна маніпулюе пачуццямі сваёй маці. Не жадаючы пачынаць ўрок, падлетак скардзіцца, што яго збіў дзядзечка, абяцае ад такой крыўды ўтапіцца.
Мітрафан ні ў што не ставіць тых, хто ніжэй яго па званні або становішчу ў грамадстве, але паддобрываецца да багаццем і ўладай. Характэрныя звароту недалетка да слуг і настаўнікам: «Старая хрычовка», «Гарнізонная пацук». Прыснілася бацькоў ён называе «Така дрэнь», але выдыгае перад багатыром Стародумом і гатовы цалаваць яму рукі.
Мітрафан вельмі баязлівы. Ён пагражае гневам маці, якую навакольныя баяцца, але ў сутычцы са Скотининым хаваецца за старую няньку. Прастакова душы не чуе ў адзіным дзіцяці, аберагаць ягонае і імкнецца задаволіць шчаслівае будучыню. Дзеля сына яна ўступае ў бойку з уласным братам, праўдамі і няпраўдамі спрабуе абвянчаць яго з багатай спадчынніцай Соф'яй.
Няўдзячны Митрофанушка плаціць Прастакова за любоў і клопат сваім абыякавасцю. Калі ў фінальнай сцэне, якая страціла ўладу жанчына, кідаецца да сына за суцяшэннем, Недалетак з пагардай адштурхвае Прастакова: «Так адчапіся ты, матушка, як навязаць».
Вобраз Митрофанушки ня страціў сваёй актуальнасці і праз два з паловай стагоддзя. Праблемы выхавання, сляпой мацярынскай любові, невуцтва і хамства, на жаль, застаюцца таксама важныя для сучаснага грамадства. А лянівых, бясталентных вучняў лёгка можна сустрэць і сёння.
Вобраз Митрофанушки ў камедыі Дзяніса Фонвизина «Недалетак»
Карыкатурныя камедыя «Недалетак» Д.І. Фонвизина выдатна паказвае парадкі і ўклад жыцця і прамалёўвае характары людзей 19-га стагоддзя. Якая дамаглася поспеху ў публікі і шырокага чытача, п'еса запамінаецца сваёй недарэчнасцю, дурнымі персанажамі, з якімі, зрэшты, многія і па гэты дзень параўноўваюць некаторых індывідаў з Валадаркай Прастакова ці яе някемлівым сынам-недалеткам Митрофанушкой.
Митрофанушка, які навучаўся на хаце і які напаткаў асновы ўсіх навук, дзякуючы «выпісаным» выкладчыкам, якія, па словах матухны, у наступства аказваюцца «некампетэнтнымі», выхваляецца сваімі глыбокімі ведамі ва ўсіх навуках. Ды толькі аказваецца, што ніякія навукі цвёрдалобы Мітрафанаў ня даліся, і гуляе ў яго галаве толькі вецер. Па сваім характары, 16-гадовы хлопец лянівы і нядбайны.
Любіць хіба што паспаць, насыціцца ўдосталь, ды паганяць па даху галубоў. Маці, аслеплая ад бацькоўскай любові, заахвочвае свайго сына-лайдака і прыкрывае яго сваёй спадніцай, адразу вышыні на таго, хто слова супраць яе дзіцяці прамовіў.
Без канца песцячы свайго хлопца і знаходзячы ў ім адзінае суцяшэнне, стараецца забяспечыць яму жыццё лёгкую і простую, каб усяго ўдосталь - тым самым ствараючы цяплічныя ўмовы, якія псуюць яе сына і робяць яго бесхарактарны і абсалютна нічога не кемяць аб навакольным яго свеце. Юнак абсалютна недобросовестен, распешчаны вельмі і антиморален, дзякуючы ўздзеянню на яго матухны, з яго вырасце грубы і дэспатычны дваранін-прыгоннікаў, которму ўсё дазволена.
Митрофанушка уз'яднаў ў сабе ўсе адмоўныя, негатыўныя рысы распешчанага дваранскага атожылка, якія ў той век «раслі» ў шматлікіх расійскіх сем'ях. Грубіян, невук, гультай, бессардэчны і самаздаволены эгаіст - ён у рэшце рэшт, нават адмахваецца ад сваёй роднай маці, кажучы: «Так адчапіся ты, матушка, як навязаць». Гэты нікчэмны лад недалетка у фізічным і духоўным плане выклікае толькі жаль і пагарду. І падвесці вынік ўсім сказанага можна толькі словамі Стародума: «Вось ліхадушнасьці плады годныя!».