Ваша меркаванне пра аповесць Карамзіна бедная Ліза

111

5 минут

Темы:

Белорусская литератураБелорусская литература

Ваша меркаванне пра аповесць Карамзіна бедная Ліза

Ну, калі ўжо вельмі коратка, то - Аповесць ,, Бедная Ліза ,, вельмі сентыментальная. а так напісаў бы я, калі б не было твайго пажаданні - Як і ў ранейшыя гады, з маленькай хатульком за плячыма Карамзін на цэлыя дні сыходзіў блукаць без мэты і плана па мілых падмаскоўным лясах і палях, падступіў да самай заставам белакаменнай. Асабліва прыцягнулі яго наваколлі старога манастыра, які ўзвышаўся над Масквой-ракой. Сюды Карамзін прыходзіў чытаць любімыя кнігі. Тут у яго ўзнікла думка напісаць "Бедную Лі-зу" - аповесць пра сумнай долі сялянскай дзяўчыны, якая пакахала двараніна і кінутай ім. Аповесць "Бедная Ліза" ўсхвалявала рускіх чытачоў. Са старонак аповесці перад імі ўставаў вобраз, добра знаёмы кожнаму масквічу.

Яны даведваліся Сіманаў манастыр з яго змрочнымі вежамі, бярозавы гай, дзе стаяла хаціна, і акружаны старымі вербамі манастырскі сажалка - месца гібелі беднай Лізы. Дакладныя апісанні надавалі нейкую адмысловую дакладнасць ўсёй гісторыі.

Наваколлі Сіманава манастыра зрабіліся любімым месцам прагулак меланхалічна настроеных чытачоў і чы тательниц. За сажалкай ўмацавалася назву "Лізін сажалка". "Бедная Ліза" прынесла Карамзіну, якому было тады 25 гадоў, сапраўдную славу. Малады і да гэтага нікому не вядомы пісьменнік нечакана стаў знакамітасцю. "Бедная Ліза" з'явілася першай і самай таленавітай рускай сентыментальнай аповесцю.

У часы Карамзіна было шмат памешчыкаў-прыгоннікаў, якія не лічылі сялян людзьмі; для іх прыгонныя былі рабочым быдлам, няздольным на пачуцці і перажыванні. А Карамзін гучна, на ўсю Расею, сказаў сваю знакамітую фразу: "І сялянкі кахаць умеюць!" Рэакцыянеры абвінавачвалі Карамзіна ў падрыве ўлады памешчыкаў, затое маладое пакаленне, якога закранулі дэмакратычныя і гуманістычныя павевы стагоддзя, сустрэла аповесць з захапленнем. Гуманізм "Беднай Лізы" і яе высокія мастацкія вартасці стварылі аповесці поспех у сучаснікаў і паставілі яе на ганаровае месца ў гісторыі рускай літаратуры. Ліза і яе маці маюць мала агульнага з сапраўднымі сялянамі: выдуманыя і афарбаваны іх побыт, заняткі, інтарэсы.

Карамзін шукае прычыну трагічнай развязкі павесці ў асабістых уласцівасцях характараў Лізы і Эраста. Між тым прычыну трэба шукаць у існавала тады ў Расіі сацыяльным няроўнасці, у тым, што Эраст быў дваранін, а Ліза - сялянка.

Карамзін праўдзіва і жыццёва апісаў развіццё любові герояў аповесці, дакладна і выразна створаны ім пейзажы, якія адкрываюць чытачу прыгажосць Падмаскоўя, пакарае чытача ў "Беднай Лізе" і шчодры разліў пачуццяў і перажыванняў - Карамзін нібы вярнуў рускаму чытачу адабранае літаратурай класіцызму права адчуваць. У творы класіцызму персанажы рэзка дзяліліся на станоўчых герояў, якія валодаюць аднымі толькі цнотамі, і на адмоўных, надзеленых усімі магчымымі заганамі. А ў сентименталиста Карамзіна Эраст - жывы чалавек, надзелены і станоўчымі рысамі і адмоўнымі, як гэта і бывае ў жыцці. Карамзін імкнуўся пісаць і дабіўся ў гэтым вялікіх поспехаў.

Мова яго аповесці - просты і ясны літаратурную мову. Сучаснікі Карамзіна, чытаючы "Бедную Лізу", напісаную ў духу новага для рускіх чытачоў літаратурнага кірунку - сентыменталізм, пралівалі над яе старонкамі патокі слёз.

Пастух у раўчукі спяваў жаласна, у роспачы, Сваю бяду і свой ўрон непаўторных: Ягня ў яго любімы Нядаўна патануў у

Сюжэтна-ролевыя гульні для дзяцей. Сцэнары гульняў. quotС выдумкай ідзем па жизниquot Гэтая гульня выявіць самага назіральнага гульца і дазволіць ім

Зварачальныя і незваротныя хімічныя рэакцыі. Хімічнае раўнавагу. Зрушэнне хімічнага раўнавагі пад дзеяннем розных фактараў 1. Хімічнае раўнавагу ў сістэме 2NO (г)

Ніёбія ў кампактна стане ўяўляе сабой бліскучы серабрыста-белы (ці шэры ў порошкообразном выглядзе) парамагнітнага метал з объёмноцентрированной кубічнай крышталічнай кратамі.

Назоўнік. Насычэнне тэксту назоўнікамі можа стаць сродкам моўнай выяўленчасці. Тэкст верша А. А. Фета «Шэпт, нясмелае дыханье. », У свой

Аповесць Н.М.Карамзина «Бедная Ліза» вачыма сучаснага чытача

Аповесць Н.М. Карамзіна «Бедная Ліза» была напісана ў 1792 годзе. Гэты твор шмат у чым стала вяхой у рускай літаратуры. Яно з'явілася ўзорам рускай сентименталистской прозы.

Вядома, што пачынальнікам і распрацоўшчыкам сентыменталізм быў менавіта Н.М. Карамзін. У аснове гэтага кірунку ляжала ўвагу да чалавечых пачуццяў, да свету чалавечай душы па-за залежнасці ад саслоўяў і рангаў.

Сентименталистская літаратура вельмі шмат зрабіла і для развіцця беларускай літаратурнай мовы. Яна прыўнесла ў яго цэлы пласт новай лексікі, дала ўзор для іншай мовы - вытанчанага, вытанчанага, «салоннага».

Дадзены твор прысвечана раскрыццю душы, свету пачуццяў простай дзяўчыны з народу. Сама назва - «Бедная Ліза» - паказвае, што галоўнай гераіняй з'яўляецца менавіта сялянка Ліза, і аўтара, перш за ўсё, цікавіць яе духоўная трагедыя.

Вывеўшы на першы план сваю Лізу, Карамзін сцвярджаў гуманістычную ідэю. Ён быў перакананы ў тым, што ўсе людзі роўныя, што ўсе яны, незалежна ад саслоўяў і багацця, адчуваюць аднолькавыя пачуцці, хочуць кахаць, пакутуюць ад здрады, плачуць і радуюцца аднолькавым рэчам. І пачуцці сялянкі раўнацэнныя па значнасці пачуццям арыстакрата, а, можа быць, і больш высакародныя, чыстыя, ўзвышаныя.

У аснове твора ляжыць гісторыя кахання беднай дзяўчыны Лізы да маладога двараніну Эраста. Ліза апісваецца ў ідэальных танах. Гэта прыгожая працавітая дзяўчына, якая была вымушаная пайсці працаваць, таму што памёр яе бацька. На руках у Лізы засталася хворая маці. Кахаючая дачка не магла дазволіць ёй працаваць. Таму Ліза ходзіць у горад прадаваць кветкі. Менавіта там яна знаёміцца з Эраста.

Гэты малады валацуга вёў разгульны лад жыцця. Ён насыціўся свецкімі прыгажунямі, раманы з імі былі для героя не ў навіну. У Лізе Эраст ўбачыў свежасць, цудоўную чысціню і наіўнасць - тое, чаго не было ў жанчын вышэйшага свету. Эраст хутка захапіўся дзяўчынай, пазнаёміўся з яе маці.

Маці Лізы быццам адчувала нешта нядобрае і папярэджвала дачка пра небяспекі, хаваюцца ў горадзе. Але было позна. Ліза закахалася ў Эраста з усёй сілай сваёй нявіннай душы. Класавыя забабоны і страхі адступілі перад яе любоўю. Усю сябе яна аддала Эраста: «Калі ты, - казала Ліза Эраста, - калі ты скажаш мне:« Люблю цябе, сябар мой! », Калі прыціснеш мяне да свайго сэрца і зірнеш на мяне замілавана на свае вочы, ах! тады бывае мне так добра, так добра, што я сябе забываю, забываю ўсё, акрамя Эраста ».

Але што ж гэты «высакародны шчасліўчык»? Якія былі яго пачуцці ў адносінах да Лізе? Аўтар піша, што Эраст упіваўся іх адносінамі, пакуль яны былі духоўнымі, амаль сяброўскімі. Бачачы ў вачах дзяўчыны бязмерную любоў, герой высіўся ў сваіх вачах, цешыў сваё самалюбства. «Я буду жыць з Лизою, як брат з сястрою, ня ўжыву ў зло любові яе і буду заўсёды шчаслівы!» - думаў Эраст.

Але як толькі адносіны паміж ім і Лізай сталі цялеснымі, то малады чалавек астудзеў да дзяўчыны. Навізна знікла, прапаў інтарэс, і з'явілася руціна, нуда, штодзённасць. Эраст пачаў аддаляцца ад сваёй каханай і, нарэшце, абвясціў ёй, што адпраўляецца на вайну. Гору і страхам Лізы не было мяжы, але што яна магла зрабіць? Эраст абяцаў памятаць сваю любую.

Для Лізы наступілі цяжкія часы. Усе вакол ёй здалося маркотным, сумным, цяжкаю. Але ў адно імгненне сэрца дзяўчыны было канчаткова разбіта. Яна даведалася, што яе Эраст ажэніцца на іншы. У войску гэты лавелас праматала і зараз знайшоў сабе багатую ўдаву. Аб Лізе ён і думаць забыўся.

Вядома, дзяўчына не магла перанесці такі ўдар. Што ёй заставалася? Толькі звесці рахункі з жыццём, бо яе сэрца было разбіта, а гонар палаяўся. Ліза кідаецца з ваду.

Фінал аповесці становіцца яшчэ больш сумным ад таго, што памірае і маці Лізы, даведаўшыся пра гібель дачкі. Ды і лёс Эраста склалася няшчасны. Ён не мог дараваць сабе гібелі Лізы да канца свайго жыцця.

Цікава, што ў аповесці ёсць яшчэ адно дзеючая асоба - гэта аўтар. Ён актыўна ўдзельнічае ў апавяданні, усёй душой спачувае Лізе, як дарослы таварыш, дакарае Эраста.

Менавіта вобраз аўтара ўносіць вялікі лірызм і дае ўзоры «салоннага» мовы: «Ён пацалаваў яе, пацалаваў з такім імпэтам, што ўся сусвет здалася ёй у агні палкаю!», «Яны абдымаліся - але цнатлівая, сарамлівая Цинтия не хаваліся ад іх за воблака : чыстыя і беззаганнымі былі іх абдымкі »,« Яна кінулася ў яго абдымкі - і ў гэты гадзіну належала загінуць беззаганнасьці! »

Аповесць «Бедная Ліза" з'явілася першым узорам сентименталистской прозы ў Расіі. Яно, акрамя мастацкіх вартасцяў (мова, стыль, спроба перадачы псіхалагічнага стану герояў), абвяшчае каштоўную ідэю. Па Карамзіну, усе людзі роўныя, у аднолькавай ступені вартыя павагі. Больш таго, прастачыны могуць быць больш высакароднае дваран.

Менавіта Карамзін паказаў, што галоўным героем твора славеснасці можа быць просты чалавек, свет яго пачуццяў, жыццё яго сэрца.

0 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.